Heroverweging. Punten in een ruimte.

Ik ga uit van het feit, dat de meest simpele geluidsreproductie mono is. Gewoon ‚'n box (of toeter), waar de muziek uitkomt. Eigenlijk lijkt dit nog het meeste op de reëele situatie in de natuur, omdat elk geluid, dat we waarnemen, vanuit een punt in de ruimte wordt geproduceerd. Meestal zijn het combinaties van punten, maar het blijven losse, op zich zelf staande plaatsen, zoals het galopperen van een paard, waarbij we de combinatie waarnemen van vier, steeds van positie veranderende geluiden, veroorzaakt door het raken van de hoeven op de grond. Bij de geluidsreproductie is het ondoenlijk om voor elk instrument in een orkest een aparte box neer te zetten. (De uitvoering van 'Poème Electronique' van Edgar Varèse met vierhonderd speakers verdeeld in de ruimte op de wereldtentoonstelling van 1958 in Brussel was een imposante uitzondering).

Dubbel Mono : Meer dan twee punten.

Dit leidde tot de ontwikkeling van het stereo-concept. Eerst nog met quasi-systemen d.m.v. filtering, later concreet met twee kanalen. Een verdubbeling dus. De dimensie ging van 0 naar 1, verdeeld over links en rechts. Stereo gaf oa. de mogelijkheid om geluiden te laten 'bewegen' van de ene kant naar de andere in een opname, als expressie gedaan in veel popmuziek en vooral electronische muziek. De klassieke puristen spraken hier al meteen hun afkeuring over uit (een violist rent niet al spelend heen en weer .., etc.). De meeste moderne producers trekken zich van die regels niets meer aan en stereo is een volwaardig, veelzijdig en suggestief geluidssysteem geworden.

De ultieme stap. Alle punten...

Ik ga uit van het feit, dat de meest complete geluidsreproductie bestaat uit een systeem van acht kanalen, nl. in een rechthoekige ruimte met in elke hoek een speaker, de octofonie. (Met dit concept ben ik bezig sinds 1972 en met mij nog vele anderen, dus ook dit heeft Karlheinz Stockhausen niet uitgevonden). Met octofonie kan elk fictief punt in die ruimte worden weergegeven volgens een percentuele amplitude, verdeeld, gemixt, over die acht kanalen, en aldus auditief waargenomen. Drie dimensies dus. Drie variabelen: Breedte, Hoogte, Diepte: X, Y en Z.