| Er moesten zes video-fragmenten worden geconverteerd, per conversie kost dat zo'n
veertig minuten. TV kijken dus, met af en toe een mooie ready-ding-dong.
In Vpro's Zomergasten was een natuurkundige, die zivh bezig houdt met het onderzoek
van de snaar-theorie, in gesprek met de zeer irritante schrijfster Connie Palmen. Een gespreksleider,
die eigenlijk alleen maar wil babbelen over emotie-dingetjes en overduidelijk er niet op in ging, toen
de man stelde, dat meestal een enkel beeld meer zegt, dan een hele stroom woorden.
Volgende week komt er een scenario-schrijfster, dus dan weet ik 't wel : skippen die hap.
Maar er waren interessante fragmenten te zien :
1) Een polygoon-film uit het begin van de 20e eeuw van de begrafenis van de ned. natuurkundige Lorenz.
Een internationale grootheid, een Nobelprijs winnaar als ik me niet vergis. Einstein en Rutherford liepen
mee in de rouwstoet . . . Maar het verbazingwekkende : Heel Nederland was in de rouw, openbaar vervoer
werd stilgezet, er was 3 minuten stilte door het hele land. Langs de kistkoets route stond men 10 rijen dik.
En dat voor een wetenschapper ! Kom daar nu eens om. Wetenschap is bijna status-loos in dit land.
Terwijl ons land een lange traditie heeft van uitzonderlijke wetenschappers, vooral natuurkundigen, en
kennelijk was men daar in 1920 nog gewoon nationaal trots op.
De man op de tv merkte terecht op, dat we weliswaaqr praten over onze Gouden Eeuw, de 17e of zo, maar
dat dit tijdperk rond 1900 gerust ook een soort Gouden Eeuw van ons land genoemd mag worden.
Want Lorenz was lang niet de enige.
De overheid wil toch de belangstelling voor de exacte wetenschappen bij kids stimuleren ?
Daar zal het instandhouden van tradities van de joods-gristelijke waarden, waar funda Balki het over heeft,
niets aan bijdragen (integendeel, want daarin is het taboe om fundamentele vragen te stellen), maar het
onderhouden van de traditie, om trots te zijn op onze historie van wetenschappers, zou daar wel een bijdrage
aan kunnen leveren. De droom om op die manier een gerespecteerde 'beroemdheid' te worden, of zo.
2) Film start met een foto van 2 lieden, liggend op een badlaken op het strand. De foto is van bovenaf, op
een hoogte van 1 meter, een gebied van 1 vierkante meter is zichtbaar.
De film heet "Machten van tien". De start is dus bij 10 tot de macht 0, per definitie 1.
De tweede foto is zo genomen vanaf 10 meter hoogte van een gebied van 10x10, dus 100 m2.
De derde vanaf 100 meter hoogte, de vierde vanaf een kilometer, enzovoorts.
Na enkele tientallen machten leidde dat al tot de uiterste grenzen van het (ons) heelal.
Vervolgens werd versneld weer terug-gezoomed naar de start en dan begon het inzoomen.
Dus een stukje van 10 vierkante centimeter vanaf een hoogte van tien centimeter van de huid van het been
van de badgast. Een foto van 1 cm2 vanaf 1 cm hoogte, enzovoorts. Ook dat leverde enkele tientallen
machten op, tot aan de protonen-deeltjes van een atoomkern. Het totaal besloeg zo'n veertig machten.
( Film-technisch gezien ging het uitzoomen aanzienlijk soepeler, dan het inzoomen op de materie. Daar waren
nog wel eens vrij abrupte overgangen met opeens een nieuw object zoals een DNA-molecuul )
Het viel me op, dat er, zowel bij het uit- als inzoom-proces, stadia waren met enorm veel lege ruimte, en
slecht enkele, piepkleine, objecten.
Ik vraag me af, wat er gebeurt, als dit filmpje tot in het absurde zou doorgaan, zowel bij in- als uit-zoom.
Omdat bij het uitzoomen tevens terug wordt gegaan in de tijd (zoveel lichtjaren afstand), zal je
uiteindelijk, door steeds meer afstand van het badlaken te nemen, bij het moment van de big-bang komen.
Maar wat als je dan nog meer afstand neemt door een volgende macht van tien ?
Aangezien de materie er nog niet is, zou er dus een situatie zijn met Niets. Hier stopt dus de aanwezigheid
van materie in de formule. De relevantie van Tijd in die formule stopt eveneens, omdat verder uitzoomen
geen zin heeft, omdat Niets gewoon Niets blijft bij de volgende macht voor een nog grotere afstand..
Maar is die afwezigheid van de Tijd ook weer niet tijdelijk ? Stel dat we domweg doorgaan in het uitzoomen,
dus terug gaan in de tijd, kunnen we dan niet op de verdwijning van Iets komen, waarna het Niets dus begon ?
Ik zoek natuurlijk dan naar overeenkomsten bij het inzoom-proces en heb die ook gevonden.
Volgens hetzelfde principe met de lichtjaren, zou je dus biuj het inzoomen een steeds snellere waarneming
hebben van de materie. Als je maar absurd door-macht, kom je in een stadium, waarop je de materie
op het moment zelf waarneemt, geen delay. Als je dan toch een macht verder gaat, wat dan ?
Nog geen materie, denk ik.
Dit geeft een overeenkomst met de maximale uitzoom, omdat het dezelfde situatie beteft.
Tijd en Materie spelen geen rol in de formule ?
Bij het inzoomen kwam men op de de quantum-mechanica, waarmee je op de bottleneck stuit,
dat de meting (waarneming) zelf van materie op dat level de materie zelf beinvloedt.
Dus je ziet iets anders, dan wat het is, omdat je er naar kijkt.
Ook hier kun je tot een punt komen, dat Tijd en Materie buiten de formule schijnen te vallen.
3) Er werd ook in die uitzending aandacht aan fractals getoond. Helaas op een nogal krakkemikkige manier.
Men sprak over "fractiles", in plaats van "fractals", en de ned. vertaling zou "fractalen" moeten zijn.
Er werd een fragment getoond van het oneindig inzoomen op een fractal-afbeelding, maar de essentie
hiervan werd nauwelijks verklaard. Met mogelijke oorzaak van het volstrekte onbegrip van Connie Palmen
stak de gast slechts een half betoog af, waardoor de point ervan de mist in ging.
|