| Mijn nu intense confrontatie bij het opbouwen van de exto-site met het grafische werk van een pc,
versterkt nog eens mijn vermoeden, dat electronische middelen verkeerd gecategoriseerd worden.
In de visuele kunst, wordt 'digital art' geplaatst als sub-categorie naast olieverf-schilderij, foto of beeldhouwwerk.
En dat, terwijl ik met 'digital art' zowel een olieverf-schilderij kan maken, een foto, of een 3d-sculptuur.
Hetzelfde goldt voor mij al in de audio-kunst, omdat 'electronische muziek' gezet werd naast bv 'klassieke' of
'rock' categorien, terwijl je met electronica beide 'naaste' categorien kunt produceren. De computer kan
nu eenmaal zowel een symphonie-orkest of een rock-band vertolken.
Dit leidt tot een efficiency-regel voor functionaliteit in hierarchie, zoals in het root-directory-model :
Zo gauw als een subdirectory blijkt de zelfde subsub-verdeling te hebben, als de directory erboven,
moet die subdirectory minstens 1 plaats hoger geplaatst worden in de rangorde naar de root..
Oftewel eerst de keuze tussen 'echte' en 'digitale' kunst, voordat gekozen wordt voor de categorie 'landschap'.
In audio zou je de root kunnen verdelen in 'bodyphonics' en 'autophonics', voordat je 'funky' kiest.
De point is, dat er nu eenmaal fundamenteel in het electronische model specifieke regels gelden, met andere
variabelen qua impact. De resolutie van gecontroleerde variatie kan vaak de fysieke werkelijkheid ontstijgen :
Electronisch kun je een rock-track dermate snel produceren, waartoe geen enkele band fysiek in staat is.
Digitaal kun je een enkele pixel van een schilderij iets blauwer maken, terwijl dat met een kwast met verf
behoorlijk moeilijk is.
Dit soort overwegingen zijn de basis voor mijn MUX-concept.
|